Rođen je jedan od najboljih odbojkaša, naš „Ivan Grozni“ kao i jedini teniser koji je osvojio Vimbldon učestvovaši preko pozivnice, a napustila nas je legendarna „Partizanova beba“.
1967. – Rođen je Majkl Dvejn Džonson, američki sprinter, višestruki olimpijski pobednik, svetski prvak i svetski rekorder. Iako se poslednji put takmičio na OI u Sidneju, 2000. godine, i dalje je aktuelni rekorder u disciplinama 200 m, 400 m i štafeti 4 x 400 m sa američkim timom. Ukupno je osvojio četiri zlatne olimpijske medalje a čak devet puta je bio svetski prvak. Najuspešniji je bio na OI u Atlanti, 1996. godine, kada je osvojio zlato na 200 m (19,32 sekundi) i na 400 m (43,49 sekundi). U prvoj trci je oborio svetski rekord koji je Italijan Pjetro Menea držao poslednjih 17 godina. Imao je specifičan stil trčanja. Obično bi se reklo da su atletičari pomalo i graciozni u trčanju i izlaganju svoga tela maksimalnom naporu na atletskoj stazi, ali to sa Džonsonom nije bio slučaj. Ni mrve gracioznosti. Trčao je krajnje uspravnih leđa, kao da je progutao motku. Pa još kada se na takav stav dodaju kratki koraci i izrazito nisko podizanje kolena pri koraku, prizor je bio pomalo i smešan. Ovako nešto ostali treneri a ni takmičari nisu primenjivali, ali on je postizao neverovatnu eksplozivnost u svom trčanju i ostvarivao ogromno ubrzanje u završnoj deonici trke pa je pobeđivao sve svoje protivnike. Bio je dominantna figura u svetskoj atletici zadnje decenije 20. Veka. Ubrzo su novinari, željni dobrog naslova, pokrenuli pitanje ko je najbrži čovek na planeti – Džonson ili kanađanin Donovan Bejli. Organizovana je i trka, 1997. godine, u Torontu, ali je Majkl povredio mišić u toku trke pa je pobeda pripala Bejlu. Na poslednjim OI na kojima je učestvovao,u Sidneju 2000. godine, osvojio je zlatnu medalju na 400 m (43,84 sekunde) i tim vremenom zamalo da nije oborio svetski rekord koji je lično on postavio u Atlanti, 1996. godine. Prema izboru francuskog sportskog lista „Lekip“, Džonson je, 1996, izabran za sportistu godine.
(Youtube/Old School Track and Field)
1971. – Rođen je Goran Ivanišević, bivši jugoslovenski i hrvatski teniser. U svojoj karijeri ima nekoliko trofeja od kojih su dve bronze na OI u Barseloni, 1992. godine, pojedinačno i u igri parova sa Goranom Prpićem, zatim popularnu „salataru“ u Dejvis kupu 2005. godine sa hrvatskom reprezentacijom i, možda najvredniji i najdraži – Vimbldonski pehar iz 2001. godine. Tenisom je počeo profesionalno da se bavi 1988. godine kada je i osvojio svoj prvi trofej u igri parova sa Nemcem Ridigerom Hasom. Te iste godine je, na OI u Seulu, stigao do četvrfinala u igri parova sa Slobodanom Živojinovićem. Već nakon godinu-dve počeli su da se ređaju uspesi, kako pojedinačno tako i u igri parova. Igrao je sa najboljima i pobeđivao je najbolje. Jedna od njegovih „redovnih mušterija“ bio je i Boris Beker. Ali i on njegov. Goran je postao poznat po svojoj napadačkoj igri i veoma jakom servisu. Postao je broj jedan na listi tenisera sa najviše as servisa na ATP turnirima. Da se vratimo na najbitniji događaj u njegovoj karijeri. Te 2001. godine, propustio je mnogo turnira, opao mu je rejting i bio je 125. na rang listi. Pozicija koja nije bila dovoljna da se direktno plasira na Vimbldon. Dobio je pozivnicu od organizatora i, protivno svim očekivanjima, plasirao se do finala gde ga je čekao Patrik Rafter. Pobedio je rezultatom 3:2 (6:3, 3:6, 6:3, 2:6, 9:7) i postao prvi igrač sa najnižim rejtingom i prvi igrač sa pozivnicom koji je osvojio turnir. Profesionalnu karijeru je završio sa 22 pojedinačne titule i devet titula u igri parova.
(Youtube/TOMestroSH)
1979. – Rođen je Ivan Miljković, srpski odbojkaš i reprezentativac. Igra na poziciji korektora. Sa svojih 206 cm visine, blokom „hvata“ 333 cm a kada smečuje celih 354 cm! Karijeru je počeo 1996. godine u klubu Partizan da bi kasnije prešao u italijanski klub Lube Maćerata gde je igrao zajedno sa Andrijom Gerićem. Na završnom turniru Svetske lige u Beogradu, 2005. godine, dobio je priznanje za najboljeg igrača MVP kao i za najboljeg servera pa je za oba priznanja dobio ukupno 57.500 dolara. Na Evropskom prvenstvu u Rusiji, 2007. i na završnom turniru Svetske lige 2008. godine dobio je priznanje najboljeg poentera. Na OI u Pekingu, 2008. sa reprezentacijom Srbije, osvojio je peto mesto a na Evropskom prvenstvu 2011. godine, osvaja zlatnu medalju.Tada je bio kapiten naše reprezentacije i proglašen je za najkorisnijeg igrača prvenstva. U svojoj kolekciji ima pregršt medalja sa Evropskih šampionata, Svetske lige i OI. Novinari su ga prozvali „Ivan Grozni“ zbog njegove neumoljivosti prema protivničkim igračima i neverovatnim smečevima kao i ubitačnim servisima. Shodno broju individualnih priznanja na međunarodnim takmičenjima, smatra se najboljim odbojkašem svih vremena.
(Youtube/Top Volleyball)
2014. – Preminuo je Milan Galić, bivši jugoslovenski fudbaler i reprezentativac, legenda Partizana i član „Partizanovih beba“. Igrao je na poziciji napadača a fudbalsku karijeru je počeo 1952. godine u Proleteru iz Zrenjanina. Od 1959. godine nastupa za FK Partizan i tu dolazi do punog izražaja u svom fudbalskom umeću. U narednih 12 godina, koliko je igrao u Partizanu, nastupio je u 148 utakmica i dao 74 gola. Nakon Partizana, igrao je za Standard Lijež a potom i Rems. Za reprezentaciju Jugoslavije je igrao od 1959-1965. i u 51 utakmici dao 37 golova. Tako je postao drugi strelac u istoriji nacionalnog tima, odmah iza Stjepana Bobeka koji je dao samo jedan gol više. Na OI u Rimu, 1960. godine, osvojio je zlatnu medalju sa reprezentacijom Jugoslavije a iste godine na Evropskom prvenstvu u Francuskoj, osvojio je srebro. Sa Partizanom je osvojio 4 titule prvaka Jugoslavije (1960/61, 1961/62, 1962/63 i 1964/65). Osvajanjem poslednje titule u sezoni 1964/65, stekli su pravo da se takmiče u Ligi šampiona pa su tadašnje „Partizanove bebe“ krenule u ozbiljan pohod ka evropskoj tituli. Tadašnju ekipu Partizana činili su: Milutin Šoškić, Fahrudin Jusufi, Velibor Vasović (kapiten), Branko Rašović,Ljubomir Mihajlović, Vladica Kovačević, Radoslav Bečejac, Mane Bajić, Mustafa Hasanagić, Milan Galić i Josip Pirmajer. Trener je bio Abdulah Gegić. Ekipa koja je svakom ozbiljnom evropskom klubu mogla da stane na crtu. A tako je i bilo. Pobedili su Nant ukupnim rezultatom 4:2, zatim nemački Verder iz Bremena ukupno 3:1 pa Spartu iz Praga rezultatom 6:4 ( u Pragu su izgubili 4:1 a u Beogradu su ih dobili 5:0). U polufinalu su „preslišali“ Mančester Junajted ukupnim rezultatom 2:1 a u finalu ih je čekao prvak Španije, Real iz Madrida. U Briselu, na stadionu Hejsel, oko 55.000 gledalaca je prisustvovalo okršaju dva fudbalska diva, pri čemu Partizan, ne samo da je bio ravnopravan protivnik Realu, već su i prvi poveli u 55. minutu pogotkom Velibora Vasovića. Ali to je bio maksimum crno-belih. Real se povratio nakon šoka i priveo kraju utakmicu rezultatom 2:1. Milan Galić je proglašen za najboljeg jugoslovenskog sportistu 1962. godine. Pored svog neverovatnog golgeterskog umeća, stariji navijači ga pamte i po njegovoj izjavi: „Partizan je sigurno šampion, a ostali nek se poređaju kako im je volja“.
0
0
Loading ...
Bravo Milaneeeeee