JUVENTUSOVIH 12 GODINA POSTA: Put od zvezda do trnja i nazad!

Sinoćnim remijem u Francuskoj (0:0) i trijumfom osam dana ranije u Torinu (1:0), fudbaleri Juventusa su nakon 12 godina ponovo u polufinalu Lige Šampiona. Poslednji put Juve je bio među četiri najbolja tima na kontinentu u sezoni 2002/03, kada su stigli i do finala, gde je Milan bio uspešniji nakon boljeg izvođenja jedanaesteraca.

Promenilo se od tada, mnogo toga u italijanskom ali i evropskom fudbalu do danas. Serija A više nema igrače poput Ševčenka, Kake, Nedveda, Del Pjera, Batistute, Verona, Adrijana…, već najveći igrači današnjice igraju u nekim drugim zemljama, a sam plasman nekog italijanskog kluba u zavšnicu Lige Šampiona, poslednjih godina bio je ravan statističkoj grešci. Međutim, put koji je Juventus prošao za proteklih dvanaest godina zaslužuje poseban osvrt i na trenutke poprima oblike naučne fantastike.

Nakon pomenutog finala iz 2003. godine kada je Juventus nakon penal lutrije ostao bez titule, nastupio je najteži period za klub od njegovog osnivanja. Čuvena afera Kalčopoli, rezultirala je izbacivanjem jednog od najvećih klubova u Italiji u Seriju B, što je automatski značilo i odlazak najvećih zvezda iz tima (čast izuzecima) ali i trenera Kapela. Ipak i pored narušenog ugleda kluba, osipanja šampionske ekipe, oduzimanja dva poslednja Skudeta i doživotne suspenzije Mođija, u redovima Stare Dame nisu očajavali već su se bacili na posao kako bi klub što pre vratili na stare grane. Zvezdama tima koje su i pored izbacivanja u niži rang odlučili da ostanu u klubu, Del Pjeru, Nedvedu, Bufonu, pridodati su mladi igrači poput Đovinka i Markizija, i Juventus je počeo od nule. Uspeli su ekspresno da se vrate u Seriju A, najviše zahvaljujući legendi kluba Del Pjeru koji je te sezone postigao 21 gol za Juve u Seriji B. Prva povratnička sezona rezultirala je trećim mestom i plasmanom u Ligu Šampiona. Međutim ono što je u tom trenutku bilo evidentno, jeste da Juventus nije mogao da parira najvećem rivalu Interu, koji je iz afere Kalčopoli izašao bez sankcija, pa samim tim igrački kadar nije doživeo velike gubitke a krajnji rezultat svega bila je Murinjova tripl kruna 2010. godine.

Nakon Ranijerija, koji je vodio klub u povratničkoj sezoni, u sezoni 2009/10 na klupu je stigao Ćiro Ferara posle eliminacije od Čelsija u Ligi Šampiona. Nakon jedne sezone provedene u klubu i eliminacije iz Kupa Italije i Lige Šampiona i Ferara dobija otkaz a na mesto v.d. trenera dolazi Alberto Zakeroni. Ipak početkom sezone 2010/11, porodica Anjeli vraća se na čelo Juventusa, što će se ispostaviti kao ključni potez. Te sezone završen je i novi, moderniji stadion, kapaciteta 41.000, a na klupu je doveden Luiđi Del Neri. Nakon loše sezone i još jedne godine bez titule, Juventus se okrenuo svojoj legendi i na klupu postavio Antonija Kontea. Dovođenje Kontea na klupu bio je pun pogodak. Juventus je te sezone, nakon devet godina, vratio Skudeto u svoje vitrine u sezoni koju su završili bez ijednog poraza. Ubedljivo osvajanje titule, značilo je povratak Juventusa na stare, šampionske staze. Usledile su još dve vezane titule (a smeši se i treća) dok je u Evropi, pametnom i strpljivom strategijom klub polako hvatao priključak sa najjačim timovima na kontinentu. U sezoni 2012/13 nakon prvog mesta u grupi sa Šahtjorom, Čelsijem i danskim Norsjalendom, eliminisali su Seltik u 1/8 finala, dok su u 1/4 finalu eliminisani od minhenskog Bajerna, koji je te sezone postao prvak Evrope. Prošle sezone nakon lošeg starta, eliminisani su već u grupnoj fazi, ali je svima bilo jasno da se Juventus vraća u vrh evropskog fudbala, što je ovosenzonskim plasmanom u polufinale, dobilo i zvaničnu potvrdu.

Ipak nakon dvanaest godina suše, putešestvija od zvezda do trnja i nazad, Juventus je iz cele priče, kada se podvuče crta, izašao mnogo jači, bogatiji za jedno veliko iskustvo. Izgrađen je novi stadion, klub je ponovo dominantan u Italiji, a zahvaljujući dobroj strategiji i povlačenjem pametnih poteza, Juve se vratio i na evropsku fudbalsku kartu.

hotsport.rs       

0

0